Hoe ouder, hoe moeilijker mensen weer aan de slag komen als ze hun baan kwijt zijn geraakt. RTL Z vroeg werkzoekenden in deze leeftijdscategorie hoe zij toch aan de bak kwamen of zichzelf motiveren om elke dag maar weer door te blijven solliciteren.
In januari waren er bijna 180.000 mensen boven de 50 met een WW-uitkering, blijkt uit cijfers van het UWV. Ze hebben weliswaar een kleinere kans om werkloos te raken, maar als dat gebeurt, dan is het een stuk moeilijker om weer een baan te vinden.
Wie weleens een tijd lang heeft gesolliciteerd weet: afwijzing op afwijzing ontvangen is zeer demotiverend. "Het voelt verschrikkelijk: je verandert van enthousiast persoon in iemand die niet meer in zichzelf gelooft. Je zelfvertrouwen gaat naar beneden.
Hoe langer die WW duurde, hoe kleiner ik me voelde", vertelt Wilma Wassenaar. Ze verloor een paar jaar geleden op 54-jarige leeftijd als afdelingshoofd bij een woningcorporatie haar baan. Na twee jaar werkloos te zijn geweest, begon ze met haar eigen bedrijf. Inmiddels begeleidt ze als coach lotgenoten naar werk. In haar praktijk ziet ze dat veel 50-plussers moeite hebben met de nieuwe arbeidsmarkt.
'Niet gewend om onafhankelijk te opereren'
Tot voor kort was het van waarde als een werknemer lang bij een werkgever bleef. Met 'jobhoppers' was vroeger wat mis, bevestigt ook voorzitter Michaël van Straalen van MKB Nederland tijdens 'Het grote vijftigplus debat' in Pakhuis de Zwijger.
Tegenwoordig zijn de kaarten anders geschud: wie aan de slag wil, moet zichzelf verkopen. "Maar wij zijn helemaal niet gewend om onafhankelijk te opereren, jezelf wat waard te vinden en je kop boven het maaiveld uit te steken. Zo zijn wij niet opgevoed", vult Wassenaar aan.
Hoger opgeleiden zijn optimistischer
Bijna de helft van de werkloze 50-plussers zegt heel vaak somber te zijn over hun kansen om weer aan het werk te gaan, blijkt uit een onderzoek van Randstad vorig jaar.
Hoger opgeleiden schatten hun kansen daarbij wel hoger in. Carla Bienemann was één van hen. Ze werd op haar 57ste ontslagen als directeur van Bureau Kwaliteit Kinderopvang, na een meningsverschil met het bestuur.
Jezelf dwingen om naar congressen te gaan
"Iedereen zei: jij komt zo weer aan het werk. Dat dacht ik ook: ik had een enorm landelijk netwerk en een hoge gunfactor. Maar dat pakte anders uit", vertelt ze. Een halfjaar later was ze nog steeds werkloos, ondanks een flink aantal sollicitatiegesprekken.
Aan haar inspanningen lag het niet. "Ik dwong mezelf om naar congressen en recepties te gaan. Daar laadde ik mezelf van tevoren helemaal voor op. Maar om je eerlijk te zeggen: ik ben ook weleens teruggegaan hoor. Dan zat ik in de trein en dacht ik: ik trek dit echt niet vandaag. Al die mensen die aan je vragen hoe het met je gaat. Dan ging ik weer naar huis."
'Ik dacht: waar ben ik goed in?'
Ze besloot het roer om te gooien. "Ik dacht: wat vind ik leuk om te doen, waar ben ik goed in en waar zit mijn kracht en netwerk? Ik heb altijd projecten vanuit het niets opgebouwd: dat was mijn eerste, laatste baan en alles daartussenin. Dus ik dacht: hier ben ik goed in. En daar maak ik wat van."
Het UWV biedt de mogelijkheid om in de WW een halfjaar lang een eigen bedrijf op te bouwen. Wie dat wil, moet wel 30 procent van zijn uitkering inleveren. Een risico voor Bienemann, want ze had vlak voor haar ontslag net een nieuw huis gekocht.
"Daar zaten al mijn reserves in. Bovendien waren mijn inkomsten door de WW al enorm teruggevallen. Dat komt omdat de uitkering – terecht – is gemaximaliseerd", vertelt ze.
Niet praten, maar doen
Ze besloot de gok toch te wagen en startte groots haar eigen bedrijf in projectontwikkeling. Daarna bleef de telefoon drie maanden lang stil, tot de eerste opdracht. "Die kwam via één van de werkgroepen waarvan ik lid was geworden. Zij organiseren congressen in de branche en kon ik laten zien wat ik kon", vertelt ze. En inmiddels heeft ze het drukker dan ze momenteel aan kan. "Ik werk 50-55 uur per week, maar vind het heerlijk."
Netwerken, netwerken, netwerken, is iets wat veel ouderen horen, vertellen ze tegen RTL Z. Ook coach Wassenaar bevestigt dat. "Blijf niet thuis achter je computer zitten, ga erop uit. Elke afwijzing, hoe verwacht ook, doet pijn. Het is veel beter om naar buiten te gaan en jezelf te laten zien."
Aanbellen bij bedrijven met je cv
Dat doet André Tjerks ook. Hij is sinds 1,5 jaar op zoek naar een nieuwe baan nadat hij werkloos werd door een reorganisatie. Voorheen werkte hij op de bloemenveiling in Aalsmeer als chef van de ingang controles, de plek waar de bloemen binnenkwamen bij de klanten.
"Ik probeer positief te blijven: mijn zwager was 60 jaar en kreeg na 2,5 jaar werkloosheid uiteindelijk een vaste baan", zegt hij.
Tjerks is een rustige, charmante en nuchtere man. Dat viel ook zijn begeleider bij het UWV op, die hem aanraadde om met zijn cv van deur tot deur te gaan. "Ik heb dat advies altijd in m'n achterhoofd gehouden en op een bepaald moment zei ik tegen m'n vrouw: 'Ik word gek thuis. Ga het gewoon doen'."
Afgelopen twee maanden ging hij vier dagen per week langs bedrijven en netwerkgroepen. "Ik kies bedrijven uit die ik leuk vind en waar ik mezelf wel zie werken. Ik ben een buitenmens, je moet me niet opsluiten in een kantoor, maar ik heb wel heel veel ervaring op een breed vlak: van logistiek tot sales."
Koude acquisitie
"Als ik op bezoek ga, neem ik mijn cv mee en bedenk ik wat ik kan betekenen voor het bedrijf", vertelt hij. Dapper, want koude acquisitie is niet de gemakkelijkste vorm van verkoop, laat staan als het voor jezelf moet doen.
"Ik denk dat de meeste bedrijven het wel waarderen. En als ik op een vervelende manier weg wordt gestuurd denk ik ook: blij dat ik daar niet hoef te werken", verklaart hij. Tot nu toe heeft hij een bedrijf of tien á vijftien op deze manier benaderd. "Sommigen hadden nu geen werk, maar bellen me als ze wat hebben. Daar ga ik over een tijdje gewoon weer langs."
Wat kan ik toevoegen?
