De Telegraaf 4 Mar 2017 door: Ertan Basekin en Martijn Klerks
De vooroordelen bij werkgevers over 50-plussers voeren nog altijd de boventoon, blijkt uit een rondgang onder oudere werklozen tijdens Het Grote Vijftig Plus Debat in Pakhuis de Zwijger in Amsterdam. Zo’n 100 tot 150 mensen zijn afgelopen donderdag komen opdagen om te discussiëren over hun positie op de arbeidsmarkt. Vaak krijgen zij nul op het rekest na soms wel meer dan 100 sollicitaties. De argumenten: te duur, minder productief en minder vitaal waardoor de kans op uitval groot zou zijn.
De 54-jarige Jan de Koning uit Zaandam weet er alles van. Hij zit momenteel in de bijstand en heeft een klein baantje bij een callcenter voor een aantal uren per week. „Ik wil dolgraag aan het werk en tegelijkertijd wil ik vechten tegen de vooroordelen. Ik ben te duur, hoor ik dan vaak. Nou, mijn baantje bij het callcenter levert me 8,96 euro bruto per uur op. Dus wat nou te duur?”
De Koning was voorheen werkzaam bij de Hartstichting als coördinator vrijwilligers voor de provincies Noord-Holland en Flevoland. Hij is dan ook volop aan het solliciteren. Er gingen meer dan 120 brieven de deur uit en dat leverde slechts twee gesprekken op. „Dat gaat frustreren, je verliest het vertrouwen en schaamt je om in de bijstand te zitten, terwijl je een hbo opleiding hebt. Ik word elke dag wakker met de vraag waarom ik geen baan heb. Ik ben nooit ziek en het liefst werk ik door tot mijn 75ste.”
Het zijn verhalen die voorzitter Michaël van Straalen van MKB-Nederland bekend voorkomen. „We kennen het probleem, maar een oplossing is ver weg.”
Momenteel bestaat ongeveer bijna de helft van de werklozen uit ouderen. Zij komen vooral uit de zakelijke en financiële dienstverlening en de zorg, sectoren waar de afgelopen tijd flinke klappen zijn gevallen. De meesten zijn soms wel twintig tot dertig jaar actief geweest in dezelfde sector, waardoor zij moeite hebben met het vinden van een nieuwe baan.
Tijdens de bijeenkomst wordt dan ook geopperd dat het van groot belang is om aandacht te besteden aan scholing en ontwikkeling. Zo komt ook het idee van de vijfjaars contracten voorbij, waardoor werknemers bewuster worden om zich te blijven ontwikkelen. „Maar wij zitten met een ander verleden”, roept de 61-jarige Vera Keizer uit de zaal. Zij is momenteel twee jaar werkloos en geeft aan dat er vroeger iets heel anders werd verteld. „Toen kregen we te horen dat het goed was om je vanuit één soort baan bij hetzelfde bedrijf verder te ontwikkelen.”
Van Straalen herkent dat beeld. „Ik dacht ook altijd dat er iets mankeerde aan een sollicitant die vier werkgevers had gehad in tien jaar tijd. Dat werd destijds anders beoordeeld.” De voorzitter van MKB-Nederland steekt de hand in eigen boezem en roept zijn achterban op om voortaan ook 50-plussers uit te nodigen als er een vacature openstaat.
Verder zouden MKB-bedrijven de ouderen moeten introduceren in hun eigen netwerk. Sollicitanten kunnen verder gebruik maken van een aanbevelingsbrief van MKB Nederland die is ondertekend door voorzitter Van Straalen. „En als jullie merken dat er nog steeds werkgevers zijn die de deur dicht houden, meld het ons dan even.”
Het initiatief wordt niet door iedereen met enthousiasme ontvangen. „Ik verwacht niet dat dit soort initiatieven helpt”, zegt de 55jarige Elisa Romano. Zij staat al vier jaar langs de kant sinds zij als financieel administratief medewerker van de ene op de andere dag op straat kwam te staan. „Het bedrijf werd verkocht aan een investeringsmaatschappij en vertrok uit ons land.” Ervaring
Sindsdien probeert ze aan een nieuwe baan te komen. „Ik had verwacht dat ik met mijn ervaring snel werk zou krijgen. Maar werkgevers hebben te veel vooroordelen, dat snap ik niet.”
Volgens directeur Jos Verhoeven van Start Foundation, een onafhankelijke maatschappelijk investeerder die kansen en werk wil creëren voor kwetsbare mensen op de arbeidsmarkt, is er sprake van een ’giftige cocktail’. „Oudere werklozen hebben te maken met vooroordelen dat ze minder productief, duur en vaker ziek zijn. Daar komt bij dat werkgevers te maken hebben met wet- en regelgeving waardoor ze huiverig zijn om mensen aan te nemen. Kom dan als 50-plusser nog maar eens aan een baan.”
Toch zijn er ook 50-plussers die de moed erin houden. Voor Coco van der Hoeven (52), meer dan twee jaar werkloos, is het vooral belangrijk om te blijven netwerken. „Vroeger had je snel een baan, nu wordt er eerder gekozen voor jongeren. Het kan best dat ik iets voor mezelf ga beginnen.”
De 51-jarige Filippo Raimondo is in oktober vorig jaar op straat komen te staan nadat zijn werkgever failliet ging. Hij zit nu in de ziektewet, maar hoopt eerdaags weer aan de slag te kunnen.
„Vanaf eind maart ga ik weer op zoek naar werk. Veel mensen zeggen dat bedrijven geen 50-plussers aannemen. Maar ik moet het nog zien. Ik blijf optimistisch.”
